W świetle obowiązującej ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (Dz.U. z 2018 r. poz. 1560 art. 2 pkt 4) Cyberbezpieczeństwo to „odporność systemów informacyjnych na działania naruszające poufność, integralność, dostępność i autentyczność przetwarzanych danych lub związanych z nimi usług oferowanych przez te systemy” 

Podmiot publiczny w związku z obowiązkiem wypełnienia zadań wynikających z ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa zgodnie z art. 22 ust. 1 UKSC zapewnia osobom, na rzecz których zadanie publiczne jest realizowane, dostęp do wiedzy pozwalającej na zrozumienie zagrożeń cyberbezpieczeństwa i stosowanie skutecznych sposobów zabezpieczania się przed tymi zagrożeniami, w szczególności przez publikowanie informacji w tym zakresie na swojej stronie internetowej.

Pragniemy przedstawić Państwu najważniejsze zagadnienia dot. niebezpieczeństw, które mogą Państwo napotkać w szeroko rozumianej cyberprzestrzeni. Ponadto pokażemy też Państwu efektywne metody radzenia i zapobiegania tego typu niebezpieczeństwom.

Najczęstsze zagrożenia w cyberprzestrzeni:

• ataki z użyciem szkodliwego oprogramowania (malware, wirusy, robaki, trojany, keyloggery, itp.),
• kradzieże tożsamości,
• kradzieże, wyłudzenia, modyfikacje bądź niszczenie danych,
• blokowanie dostępu do usług,
• spam (niechciane lub niepotrzebne wiadomości elektroniczne),
• ataki socjotechniczne (np. phishing, czyli wyłudzanie poufnych informacji przez podszywanie się pod godną zaufania osobę lub instytucję).

Metody zabezpieczenia się przed zagrożeniami:

• Używaj silnych haseł (odpowiednia długość, kombinacja małych i dużych liter, cyfr oraz znaków, nie używaj tego samego hasła w różnych miejscach, nie używaj danych osobistych przy tworzeniu hasła, regularna zmiana haseł);
• Wykonuj regularne aktualizacje systemu operacyjnego oraz aplikacji;
• Zainstaluj oprogramowanie antywirusowe;
• Nie otwieraj plików nieznanego pochodzenia;
• Nie korzystaj ze stron banków, poczty elektronicznej czy portali społecznościowych, które nie mają ważnego certyfikatu SSL;
• Przeprowadź regularne skanowanie komputera;
• Pamiętaj, że żaden bank czy Urząd nie wysyła e-maili do swoich klientów/interesantów z prośbą o podanie hasła lub loginu w celu ich weryfikacji;
• Pamiętaj o włączeniu zapory sieciowej na swoich urządzeniach;
• Wykonuj kopie zapasowe ważnych danych.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 11 sierpnia 2020 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa Dz.U. 2020 poz. 1369

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. 2020 poz. 2134, 2280) „Pobrania komórek, tkanek lub narządów ze zwłok ludzkich w celu ich przeszczepienia lub pobrania komórek lub tkanek w celu ich zastosowania u ludzi można dokonać, jeżeli osoba zmarła nie wyraziła za życia sprzeciwu”.

Sprzeciw można wnieść poprzez wpis w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów, w formie pisemnego oświadczenia własnoręcznie podpisanego i noszonego przy sobie lub ustnej deklaracji złożonej w obecności co najmniej dwóch świadków.

Rozmowa personelu medycznego z osobami najbliższymi zmarłego ma na celu ustalenie jego stanowiska na temat pośmiertnego dawstwa narządów. Prawo nie daje uprawnień rodzinie do decydowania o pobieraniu bądź niepobieraniu cudzych komórek, tkanek i narządów w celu ich przeszczepienia innej osobie. Każdy z nas jest potencjalnym dawcą narządów, dopóki sam za życia nie wyrazi sprzeciwu.

W 2021 roku w Polsce najmłodszy dawca miał 1,5 roku, a najstarszy miał 79 lat.
W województwie łódzkim 13 osób pośmiertnie podarowało komuś swoje narządy.
Na wspomnianym obszarze były 3 szpitale aktywne w programie pozyskiwania narządów od zmarłych na 27 szpitali z potencjałem dawstwa (Poltransplant Biuletyn Informacyjny 2022). Na dzień 31 grudnia 2022 roku na przeszczepienie narządu oczekiwało w naszym kraju 1856 osób (Statystyka prowadzona przez Centrum Organizacyjno-Koordynacyjnego ds. Transplantacji „Poltransplant” w 2022 roku).